PSZ - regulamin, czyli co wolno, a czego nie wolno

Moderator: Mike

Awatar użytkownika
wojt-as
Posty: 1136
Rejestracja: śr 20 kwie, 2005 11:38 am
Lokalizacja: Poznañ

Post autor: wojt-as »

Zapewne wszystko zależy czy defilada była w dni parzyste czy nieparzyste. Może jest to kwestia obrócenia zdjęcia, trzeba się przypatrzeć szczegółom aby się zorientować.
Laissez faire aux Polonais!
Napoleon Bonaparte
Awatar użytkownika
wielebny
Posty: 3124
Rejestracja: pt 08 paź, 2004 7:51 am
Lokalizacja: Czarnków

Post autor: wielebny »

wojt-as pisze:Zapewne wszystko zależy czy defilada była w dni parzyste czy nieparzyste.
ROTFL
Tekst miesiąca. Brawo!!! Gdyby nie to, że jesteś abstynentem postawiłbym Tobie drinka.
wojt-as pisze:Może jest to kwestia obrócenia zdjęcia, trzeba się przypatrzeć szczegółom aby się zorientować.
Zdjęcie nie jest odwrócone. Lanarki są przyszyte na prawym ramieniu.
http://www.odwach.aplus.pl/rku/album_pa ... pic_id=303
don't worry, be hippie
<a href="http://polish-94351846142.spampoison.com"><img src="http://pics3.inxhost.com/images/sticker.gif" border="0" width="80" height="15"/></a>
Awatar użytkownika
Mike
Marszałek
Posty: 12007
Rejestracja: ndz 10 paź, 2004 10:29 pm
Lokalizacja: Poznañ

Post autor: Mike »

Tak w ogóle to sobie chłopaki nieco życie uprzykrzyli: na zdecydowanej bowiem większości zdjęć PSZ- owskich wojsko ma wyjęte magazynki ze Stenów. Tutaj albo tylko do zdjęcia zapozowano, trzymając wcześniej broń w pozycji bojowej względnie na pasie i nie chciało im się wyjmować magazynków (a nie jest to czynność szczególnie skomplikowana- chyba, że do Dragonów leni i matołków brali), albo też to kolejna maniera stosowana w pułku.
Jeżeli prawdą jest opcja druga, to chłopaki zacięte być musiały, bo manewrowanie i sprawianie szyków ze Staszkiem z magazynkiem do najprzyjemniejszych i najcichszych nie należy...
Hit first. Hit hard. Keep on hitting.
Awatar użytkownika
wojt-as
Posty: 1136
Rejestracja: śr 20 kwie, 2005 11:38 am
Lokalizacja: Poznañ

Post autor: wojt-as »

Rozsądek podpowiada mi że tak jak przy kałachu prawa ręka blisko spustu aby użyć broni. Co do parady to niekoniecznie szli na paradę. Nie pamiętam co nasz Nieśmiertelny mawiał o tym foto. Poza tym ewidentnie widać u niektórych łopatologiczny uchwyt za kolbę. Przyjrzyjcie się jak to nieestetycznie wygląda.
Laissez faire aux Polonais!
Napoleon Bonaparte
Awatar użytkownika
Mike
Marszałek
Posty: 12007
Rejestracja: ndz 10 paź, 2004 10:29 pm
Lokalizacja: Poznañ

Post autor: Mike »

Mogło być też tak, że między 1941 rokiem (a z tego roku posiadam regulamin) a 1944 wyszły jakieś zmiany, uzupełnienia i stąd te różnice.
Hit first. Hit hard. Keep on hitting.
Awatar użytkownika
wojt-as
Posty: 1136
Rejestracja: śr 20 kwie, 2005 11:38 am
Lokalizacja: Poznañ

Post autor: wojt-as »

Trzeba kierować się zasadą trzymania broni ręką, którą się nią włada. Jako że mamy przodujący praworęczny "styl", więc wszystko wskazuje na prawą rękę na spuście ale oczywiście regulamin jest ważniejszy niż logika.
Laissez faire aux Polonais!
Napoleon Bonaparte
Awatar użytkownika
Mike
Marszałek
Posty: 12007
Rejestracja: ndz 10 paź, 2004 10:29 pm
Lokalizacja: Poznañ

Fragmenty Regulaminu PSZ

Post autor: Mike »

Fragmenty Regulaminu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie,
Londyn 1941 z późniejszymi modyfikacjami.


MUSZTRA
  • POSTAWA SWOBODNA:
    Postawa swobodna jest formą chwilowego wypoczynku strzelca, w toku wykonywania przezeń czynności służbowych.

    W postawie tej ciężar ciała spoczywa na nodze prawej, która przez cały czas pozostaje w miejscu; lewa noga wysunięta swobodnie wprzód, mniej więcej o połowę długości stopy w kierunku, który wskazują palce tej nogi.

    Strzelec w szyku może: kryć, równać, poprawiać oporządzenie i umundurowanie, a także dla odpoczynku zmienić nogę oparcia ciała. Strzelec w szyku nie rozmawia.
  • POSTAWA ZASADNICZA:
    Jest postawą wystąpień służbowych strzelca.

    W tej postawie strzelec stoi nieruchomo; ciężar ciała spoczywa na piętach i przednich częściach stóp; pięty złączone; stopy tworzą taki kąt, że oddalenie dużych palców u nóg równa się długości własnej stopy; kolana zbliżone do siebie, z lekka wyprężone; tułów wyprostowany, brzuch lekko wciągnięty, pierś swobodnie podana naprzód; ramiona na równej wysokości cofnięte nieco wtył; ręce opuszczone swobodnie, nasadą dłoni i końcami palców dotykają uda, palce zwarte i wyprostowane, palec średni (czyt. środkowy) dotyka szwów spodni; szyja swobodnie wyciągnięta, głowa podniesiona, broda cofnięta nieco ku szyi; wzrok swobodny skierowany wprost przed siebie.

    Postawę zasadniczą przybiera strzelec na komendę BACZNOŚĆ i na zapowiedz każdej komendy nie poprzedzonej komendą BACZNOŚĆ.

    Wykonanie każdej komendy następuje w Postawie zasadniczej, a po wykonaniu - jeśli nie było np. SPOCZNIJ lub ROZEJŚĆ SIĘ - strzelec pozostaje w postawie tej tak długo, aż zostanie podana inna komenda.
  • RÓWNY KROK:
    Jest to podstawowy krok maszerującego strzelca.
    (!!!!!! RUSZAMY LEWĄ NOGĄ !!!!!!)

    Długość kroku wynosi 75cm, tempo marszu ok. 120 kroków na minutę. Strzelec maszeruje sprężyście w postawie na BACZNOŚĆ, wymach rąk miarowy, wprzód na wysokość pasa, w tył swobodnie. RÓWNY KROK stosujemy:
    • ruszając z miejsca na komendę MARSZ
    • w marszu na komendę BACZNOŚĆ poprzedzoną w razie konieczności wyrównania kroku komendą RÓWNY KROK
    • w marszu na komendę SPOCZNIJ podaną po komendzie wyruszenia z miejsca lub po podanej w marszu komendzie BACZNOŚĆ
    • w marszu po komendzie ODTRĄBIONO.
  • DOWOLNY KROK:
    Jest to krok dostosowany pod względem jego długości i tempa marszu do budowy ciała strzelca oraz warunków terenowych.
  • KRÓTKI KROK:
    Jest to krok długości odpowiadającej mniej więcej połowie równego kroku, a stosowany przy sprawianiu niektórych szyków - przy zachowaniu tempa marszu. Nie jest przedmiotem ćwiczeń
  • SZYBKI KROK:
    Jest to przyśpieszony krok dowolny; stosowany przy wykonywaniu niektórych komend (np. wykonanie zbiórki). Nie jest przedmiotem ćwiczeń.
  • W PRAWO ZWROT:
    strzelec wykonywa na prawej pięcie dziarski obrót o 90° (czyt. 90 stopni) w prawo. W tym celu podnosi nieco palce prawej i piętę lewej nogi, odbija się palcami lewej nogi w prawo, a wykonawszy nakazany zwrot, dostawia szybko lewą nogę do prawej.
  • W LEWO ZWROT:
    strzelec wykonywa na lewej pięcie dziarski obrót o 90° w lewo. W tym celu podnosi nieco palce lewej i piętę prawej nogi, odbija się palcami prawej nogi w lewo, a wykonawszy nakazany zwrot, dostawia szybko prawą nogę do lewej.
  • W TYŁ ZWROT:
    strzelec wykonywa na lewej pięcie dziarski obrót o 180° w lewo. W tym celu podnosi nieco palce lewej i piętę prawej nogi, odbija się palcami prawej nogi w lewo, a wykonawszy nakazany zwrot, dostawia szybko prawą nogę do lewej.

    W czasie wykonywania zwrotów górna część ciała pozostaje w postawie ZASADNICZEJ.
  • SALUTOWANIE (1934/37):
    Wykonywa strzelec w postawie zasadniczej (w marszu na BACZNOŚĆ). Szybko zwraca głowę w kierunku przełożonego, patrząc mu w oczy; jednocześnie podnosi krótkim ruchem do daszka czapki (do beretu) prawą rękę tak ułożoną, aby palec wskazujący i średni były wyprostowane i złączone, pozostałe zaś palce złożone na dłoni i przyciśnięte kciukiem; palce mają być przyłożone do daszka nad prawym kątem prawego oka, dłoń zwrócona ku przodowi, łokieć skierowany wdół i na prawo skos.

    Po salutowaniu strzelec opuszcza krótkim ruchem rękę w dół z jednoczesnym zwrotem głowy na wprost. Stosujemy w miejscu i w marszu w nakryciu głowy, a także z bronią PRZEZ PLECY(w każdym innym położeniu broni patrz ODDAWANIE HONORÓW)
  • SALUTOWANIE (1941):
    Wykonuje strzelec w postawie zasadniczej (w marszu na BACZNOŚĆ).
    Szybko zwraca głowę w kierunku przełożonego, patrząc mu w oczy; jednocześnie podnosi krótkim ruchem do daszka czapki (do beretu) prawą rękę tak ułożoną, aby przy wyprostowanych i złączonych palcach dłoni zwróconej wewnętrzną częścią do twarzy oraz łokciu skierowanym w dół i na prawo wskos - pierwszym członem palca wskazującego dotykać daszka czapki lub skraju beretu nad zewnętrznym kątem prawego oka. Dłoń wyprostowana - razem z przedramieniem tworzy linię prostą.

    Po salutowaniu strzelec opuszcza krótkim ruchem rękę w dół z jednoczesnym zwrotem głowy na wprost. W marszu lewa ręka pozostaje przez czas salutowania nieruchomo.
  • ODDAWANIE HONORÓW (przekład szefa kompanii - celem uproszczenia):
    Polega na zwróceniu się frontem do przełożonego i energicznym zwrocie głowy w jego kierunku. Stosujemy w miejscu i w marszu bez nakrycia głowy, z bronią i bez broni.
  • WYSTĘPOWANIE Z SZYKU I MELDOWANIE (1934/37):
    Strzelec wywołany z szyku komendą STRZELEC /.../SKI - WYSTĄP występuje KROKIEM RÓWNYM 3 kroki przed szereg.

    Strzelec wywołany z szyku komendą STRZELEC /.../ SKI - DO MNIE idzie KROKIEM SZYBKIM najkrótszą drogą do przełożonego, zatrzymuje się na 3 kroki przed nim i melduje:
    PANIE /.../ STRZELEC /.../SKI MELDUJE SIĘ POSŁUSZNIE NA ROZKAZ.

    Po wystąpieniu strzelca z pierwszego szeregu jego miejsce jednym krokiem zajmuje strzelec z drugiego szeregu.
  • WYSTĘPOWANIE Z SZYKU I MELDOWANIE (1941) (przekład szefa kompanii - dla uproszczenia):
    Jedyna zmiana dotyczy formułki meldunku: PANIE /.../ STRZELEC /.../SKI MELDUJE SIĘ NA ROZKAZ. Reszta bez zmian.


CHWYTY BRONIĄ - KARABIN &#8222;LEE ENFIELD&#8221;:
POSTAWA ZASADNICZA &#8211; żołnierz stojąc w postawie zasadniczej trzyma karabin oparty o ziemię, pionowo przy prawej nodze, językiem spustowym wprzód. Koniec trzewika kolby na linii szpica buta.
Prawa ręka - wyciągnięta o tyle, że łokcie obu rąk są na równej wysokości, obejmuje broń; kciuk od strony lufy, reszta palców wyprostowana i złączona na łożu (na pasie broni).

NA RAMIĘ BROŃ &#8211; prawa ręka unosi karabin i wprowadza go w położenie pionowe przed środek ciała, językiem spustowym w lewo, górny bączek na wysokości wszycia kołnierza, lewa ręka chwyta karabin tuż pod prawą, łokcie zbliżone do ciała. Prawa ręka chwyta komorę zamkową na wysokości komory nabojowej, kciuk wyprostowany wzdłuż łoża. Skoro prawa ręka, obracając karabin językiem spustowym ku ciału, podniesie karabin tak wysoko jak to potrzebne, aby wsunąć go na lewe ramię, lewa ręka chwyta karabin w ten sposób, żeby koniec trzewika kolby leżał między kciukiem a palcem wskazującym, oraz aby dłoń i końce palców przylegały do gładkiej części kolby. Karabin leży na ramieniu równolegle do linii guzików; gałka rączki zamkowej na dłoń poniżej wszycia kołnierza, a kolba dotyka lewej ładownicy. Lewe przedramię oparte swobodnie o lewą ładownicę; prawa ręka wraca do postawy zasadniczej.

DO NOGI BROŃ &#8211; lewa ręka obracając kolbę nieco w prawo, ściąga ją ku udu na całą długość wyciągniętej ręki; prawa ręka zgięta w przegubie chwyta karabin na wysokości ramion, tak aby przedramię prawej ręki było poziomo. Prawa ręka przenosi półkolem broń w położeniu pionowym do prawego boku, poczym obracając ją nieco na zewnątrz przesuwa w ręku, o ile tego wymaga wzrost żołnierza, stawiając na ziemi. Położenie karabina oraz lewej ręki jak przy POSTAWIE ZASADNICZEJ.

PREZENTUJ BROŃ &#8211; wykonuje się z postawy NA RAMIĘ BROŃ. Lewa ręka skręca karabin w prawo i ściąga go przed lewą połowę ciała; jednocześnie prawa ręka chwyta karabin za szyjkę kolby, kciuk od strony ciała, palce wyprostowane na szyjce. Lewa ręka chwyta karabin za łoże tak, aby koniec kciuka, wyciągniętego wzdłuż osi lufy, znajdował się mniej więcej na wysokości połowy długości lufy, po czym obie ręce skręcają karabin wprzód oraz ściągają karabin tak nisko, aby górny bączek był na wysokości wszycia kołnierza.
Karabin trzyma się pionowo przed lewą połową ciała.

NA RAMIĘ BROŃ &#8211; z postawy PREZENTUJ BROŃ; lewa ręka skręca karabin językiem spustowym w lewo, a jednocześnie prawa ręka chwyta komorę zamkową nieco powyżej gałki rączki zamkowej, tak,
że kciuk leży wyprostowany wzdłuż łoża; skręcając karabin językiem spustowym ku ciału, podnosi go prawą ręką tak wysoko, ile trzeba, aby wsunąć go na lewe ramię. Dalsze czynności &#8211; jak przy chwycie NA RAMIĘ BROŃ.

NA PAS BROŃ &#8211; żołnierz podnosi karabin pionowo przed środek ciała językiem spustowym w lewo, bączkiem na wysokość wszycia kołnierza. Lewa ręka chwyta karabin pod ręką prawą. Następnie prawa ręka chwyta za pas i obie ręce zawieszają karabin na prawym ramieniu, w położeniu pionowym, wylotem lufy do góry. Ręka prawa trzyma pas, obciągając go w dół &#8211; na wysokość pasa głównego; łokieć przyciska karabin do ciała. Ręka lewa wraca na swoje miejsce.

DO NOGI BROŃ &#8211; z położenia NA PAS żołnierz wysuwa kolbę karabina nieco wprzód, a jednocześnie chwyta karabin lewą ręką powyżej kabłąka. Następnie żołnierz wysuwa prawe ramię z poza karabina ku ciału i krótkim ruchem wyrzuca karabin wylotem lufy wprzód, chwytając go w czasie tego ruchu prawą ręką z góry za nakładkę, mniej więcej w środku długości lufy. Prawą ręką stawia karabin przy nodze. Lewa ręka wraca na miejsce.

PRZEZ PLECY BROŃ &#8211; żołnierz przewiesza broń przez plecy tak, aby wylot lufy był skierowany na lewo wskos i w górę; kolba pod łokciem prawej ręki.
Tego chwytu nie stosujemy przy zawieszonym tornistrze lub chlebaku na plecach.

DO NOGI BROŃ &#8211; z położenia PRZEZ PLECY żołnierz przenosi najkrótszą drogą karabin do nogi.

PRZEZ SZYJĘ BROŃ &#8211; żołnierz unosi prawą ręką karabin pionowo do góry, skręcając kabłąkiem w lewo. Lewa ręka chwyta pas i obie ręce zawieszają karabin na szyi wylotem lufy ku górze; broń po prawej stronie ciała. Przy przemarszu lewa ręka trzyma broń za szyjkę kolby.

DO NOGI BROŃ &#8211; z położenia PRZEZ SZYJĘ żołnierz przenosi najkrótszą drogą karabin do nogi.

PASY &#8211; ZDŁÓŻ!, PASY &#8211; SKRÓĆ! &#8211; są to rozkazy na wydłużenie i skrócenie pasów broni, niezbędne do wykonania niektórych chwytów. Wykonanie tych rozkazów odbywa się w dowolny sposób; można nakazać w miejscu i w marszu.

BAGNET &#8211; NA BROŃ!, BAGNET &#8211; ZDEJM! &#8211; w obu przypadkach żołnierz prawą ręką stawia karabin między nogami, wychyla do przodu na długość wyciągniętego ramienia i lewą ręką nakłada lub zdejmuje bagnet. Następnie przenosi broń w położenie jak sprzed rozkazu.


WALKA

***Kochanką twoją jest karabin - dbaj o nią.(przekład szefa kompanii - dla uproszczenia)
***Strzelcy muszą być tak wychowani, by przez niepowstrzymany pęd i okrzyk HURA umieli stworzyć wrażenie wszystkomiażdżącej siły, której nic nie zdoła się oprzeć.
***W biegu, każdy winien łączyć do tych, co pierwsi wtargną na stanowisko nieprzyjaciela, by napadać gromadnie.
***Strzelec walczy wszystkiem co ma pod ręką: bagnetem, kolbą, nożem, łopatką, pięścią.
***Każdy przeciwnik, który się nie podda musi być zabity.
***Gdy szturm się nie uda strzelcy przywierają do ziemi i bronią się na miejscu zaciekle i wytrwale. Cofać się nie wolno.

SANITARIUSZE:
Sanitariusz powinien spełniać swoje obowiązki z pełną ofiarnością; obok swych umiejętności ogólnowojskowych i specjalistycznych powinien posiadać odpowiednie wychowanie moralne cechujące się miłością blizniego, współczuciem, hartem, poczuciem obowiązku i gotowością poświęcenia.Podstawowymi zadaniami sanitariusza na polu bitwy są:
***wyniesienie rannego spod ognia przy wykożystaniu osłon terenowych i przerw w bitwie oraz opatrzenie rannego w razie potrzeby
***możliwie bezpieczne, ostrożne i szybkie dostarczenie rannego w ręce lekarza
***szybki powrót na linię po odniesieniu rannego.
Podstawowym wyposażeniem sanitariusza jest:
***torba sanitarna lub torba podoficera typu P.C.K.(lub torba "Surgical Haversack")
***zestaw środków opatrunkowych
***manierka z wodą lub kawą
***nosze typu Mark 2.
TRANSPORT RANNEGO PRZEZ JEDNEGO SANITARIUSZA
***PROWADZENIE RANNEGO: sanitariusz podtrzymuje rannego obejmując go wpół i zarzucając jego rękę na swoją szyję
***WLECZENIE RANNEGO: sanitariusz ujmuje rannego od tyłu pod obie pachy i, zaplatając ręce na jego piersiach, idzie tyłem wlokąc rannego nogami po ziemi.
***PEŁZANIE Z RANNYM:sanitariusz czołga się z rannym na swoim grzbiecie.
***PRZENOSZENIE RANNEGO NA RĘKACH: tak jak młody żonkoś przenosi przez próg swą oblubienicę (przekład szefa kompanii - celem uproszczenia).
***PRZENOSZENIE RANNEGO NA BARKACH:sanitariusz układa rannego brzuchem na swoim barku, nogami do przodu i chwyta rannego - ujmując pod kolanem rannego - jego rękę w nadgarstku.
***PRZENOSZENIE RANNEGO "NA BARANA": ranny trzyma sznitariusza za szyję, a ten przenosi rannego na swoich plecach podtrzymując go pod kolanami.
Podstawowymi komórkami sanitarnymi w pododdziałach są:PATROL SANITARNY (w składzie: dowódca patrolu + 2 noszowych), SEKCJA SANITARNA (w składzie: podoficer-sanitariusz + 2 patrole sanitarne) oraz DRUŻYNA SANITARNA (w składzie: podoficer-sanitariusz + 2 lub 3 sekcje sanitarne).

WYNOSZĄCY RANNYCH:
Lżej ranni odchodzą sami do punktu opatrunkowego zabierając karabin i 5 naboi (broń i jedno załadowanie -1941), resztę amunicji zostawiają kolegom. Ciężej rannych wynoszą sanitariusze i wyznaczeni strzelcy. Nikomu nie wolno odejść w tył pod pozorem wyniesienia rannego. Strzelcy wyznaczeni w celu wyniesienia rannych, w drodze do punktu opatrunkowego oddają rannych pierwszemu napotkanemu oddziałowi i wracają na linię.
Przy oderwaniu się od nieprzyjaciela strzelcy winni uważać za punkt honoru nie zostawianie swych rannych kolegów w ręku wroga.

NOSICIELE AMUNICJI, AMUNICYJNI:
Ich obowiązkiem jest dostarczenie amunicji bez względu na trudności. Winni znać położenie punktów amunicyjnych; podchodzić szybko do tych punktów, pobierać sprawnie oraz bez zwłoki donosić amunicję do oddziału. AMUNICYJNY jest cieniem obsługi danej broni; w marszu jak i w ogniu walki AMUNICYJNY nie odstępuje CELOWNICZEGO. Karność ogniowa jest regulatorem celowego zużycia amunicji i hamulcem jej marnowania.

STRZELCY WYBOROWI:
Ich zadaniem jest zwalczanie dowódców, obserwatorów, obsług broni maszynowej, obsług broni pancernej i artylerii oraz wszystkich ważniejszych celów ukazujących się nagle i szybko znikających.
Strzelcy Wyborowi prowadzą ogień na rozkaz lub po rozkazie otwarcia ognia - z własnej inicjatywy. Powinni umieć zwalczać cele na większe odległości(do 800m., a cele większe do 1200m.) przy użyciu lunety.


RĘCZNY (LEKKI) KARABIN MASZYNOWY:
***RKM (LKM) jest bronią o wydajnej sile ogniowej. Jego nagły i szybki ogień, skierowany zwłaszcza na większe cele jest bardzo skuteczny.
***Normalnym ogniem RKM jest ogień punktowy krótkimi seriami 3 - 6 strzałów. Ogień dłuższymi seriami należy do wyjątków. Powoduje silne wstrząsy broni, zbyt szybkie rozgrzanie lufy i zbyt duże zużycie amunicji. Może być stosowany jedynie w chwilach szczególnie ważnych: przy odparciu nagłego szturmu z zaskoczenia, przy odparciu szarży kawalerii lub przy napadzie ogniowym na bliski cel.
***Nie wolno trzymać RKM na stanowisku gdy się nie strzela. Zacięcia usuwa się w ukryciu. W tym celu należy broń zdjąć z przedpiersia. Broń tę otacza się zawsze staranną opieką, by uniknąć zacięć i niepotrzebnych przerw w strzelaniu.
***Strzelcom obsługi nie wolno skupiać się przy RKM.
***Każdy strzelec musi umieć strzelać z RKM.W szczególności muszą być zaprawieni w użyciu tej broni strzelcy wyznaczeni na celowniczych.
***RKM nie wolno zostawiać na polu walki. Gdy zabraknie celowniczego zastępuje go najbliższy strzelec.


ROZPOZNANIE I UBEZPIECZENIE

Powodzenie rozpoznania i ubezpieczenia zależy w całej pełni od zachowania się i sposobu działania każdego zwiadowcy. Dobrych zwiadowców cechuje wytrzymałość i męstwo, zręczność i przedsiębiorczość oraz szybka ocena i orientacja.W działaniu obowiązuje każdego cisza i spokój, czujność i orientowanie się w terenie oraz stała gotowość do walki.
SZPERACZE - mają za zadanie ubezpieczenie oddziału(patrolu)przed zaskoczeniem i badania terenu. SZPERACZE muszą mieć stale w pogotowiu naładowaną broń z nałożonym bagnetem. W toku posuwania się SZPERACZE winni czujnie obserwować przedpole w kierunku wyznaczonym; muszą przy tym odpowiednio przeszukiwać teren oraz utrzymywać łączność wzrokową z dowódcą patrolu. SZPERACZE SZPICY winni działać zawsze szybko i w odpowiednim tempie, by nie opóźniać marszu szpicy;
SZPERACZE PATROLI muszą umieć na rozkaz dowódcy, bądź ostrożnie badać zasłony przed wkroczeniem w ich skraje, bądź podstępem wywabić skrytego przeciwnika.
Gdy oddział lub patrol zatrzymuje się wszyscy SZPERACZE muszą zająć stanowiska obserwacyjne; od tej pory pełnią rolę CZUJEK
Na szperaczy wyznacza się najmniej 2 strzelców.
CZUJKA - jest wystawiana przez placówkę z zadaniem obserwacji danego odcinka terenu, celem uprzedzenia o zbliżającym się nieprzyjacielu. CZUJKA składa się z 2 strzelców, którzy mają wspólne zadanie i umieszczeni są na stanowisku blisko siebie tak, żeby mogli porozumiewać się za dnia półgłosem, a w nocy nawet szeptem. Celem zapewnienia ciągłości obserwacji zmienia się każdorazowo tylko jednego strzelca CZUJKI. Gdy CZUJKA zauważy coś podejrzanego lub nieprzyjaciela, natychmiast melduje dowódcy placówki głosem, sygnałem, znakiem, przez jednego ze strzelców czujki, a w ostateczności strzałem.
CZUJKA strzela w razie zaskoczenia, w celu zaalarmowania placówki (o ile inaczej nie może zawiadomić) oraz gdy po 2-krotnym bezskutecznym okrzyku STÓJ - KTO IDZIE osoba wezwana nie zatrzyma się.

MASKOWANIE:
Każdy strzelec powinien być niewidoczny w takim stopniu, w jakim da się to osiągnąć i pogodzić z potrzebami walki. MASKOWANIE nie ma nic wspólnego z eleganckimi wystąpieniami w czasie parad,
Tam bowiem cele są wprost odwrotne. Żołnierz w walce musi mieć zaufanie do umiejętności uczynienia z siebie trudnego celu.
Nie biorąc pod uwagę poruszeń strzelca, niżej wymienione czynniki czynią go łatwym do zauważenia:
***ODCIEŃ - odcień maskowania należy dostosować do otoczenia, zawsze jednak trzeba pamiętać, że bezpieczniej jest przyciemnić odcień niż go rozjaśnić. Do maskowania munduru i oporządzenia używać należy materiału wziętego z otoczenia, na którym będzie się walczyć; do maskowania twarzy i rąk używać kremu maskowniczego, sadzy lub kakao. Na śniegu stosować białe płachty.
***POŁYSK - połysk ściąga wzrok i dlatego musi być całkowicie usunięty. Połysk hełmu należy zmatowić przy pomocy siatki z węzłami lub indywidualnej siatki maskowniczej, a każdą błyszczącą część ekwipunku pomalować ciemną, matową farbą
***KSZTAŁT - wypukłość stalowego hełmu należy załamać przez przybranie gałązkami i liśćmi w sposób naturalny, co przyczyni się jednocześnie do zatarcia wyraźnego zarysu głowy i ramion.
Indywidualna siatka maskownicza zniekształca zarys głowy i ramion wobec obserwacji, nie jest ona jednak wygodna podczas przechodzenia przez teren pokryty.
Kwadratowe zarysy kształtu plecaka i ładownic należy zniekształcać przez zastosowanie listowia lub siatki.
***CIENIE - cienie pod hełmem można wyeliminować przez opuszczenie przybrania naokoło, poniżej krawędzi hełmu.
POGOTOWIE BOJOWE - na ten rozkaz - wydany przed rozpoczęciem działania - strzelcy parami, pomagając sobie nawzajem maskują mundur i oporządzenie. Nawet gdy nie ma wyraźnego rozkazu, to obowiązkiem każdego strzelca jest przygotować się do walki i utrzymywać w walce swe maskowanie w takim stanie, jaki jest w danym terenie potrzebny.

GRANATY:
Granat ręczny jest bronią pojedynczego strzelca. Strzelec używa go w walce zazwyczaj bez rozkazu z własnej inicjatywy, wobec czego powinien być tak wyszkolony, aby potrafił pomimo grożącego niebezpieczeństwa zachować zimną krew i użyć granatu w odpowiedniej chwili.
Ogólną zasadą w walce granatami jest: RZUCAĆ MAŁO LECZ CELNIE.
Granaty ręczne rzucane bezpośrednio przed starciem wręcz &#8211; są bardzo skuteczne w łamaniu końcowego oporu nieprzyjaciela. Oddają szczególne usługi w walce w mieście i w nocy, odpierając atak nieprzyjaciela i przy oczyszczaniu budynków oraz w walce z czołgami i wozami pancernymi wroga.
Oprócz granatów ręcznych (obronnych nr.36 i zaczepnych nr.69), w walce strzelec używa także granatów przeciwpancernych(nr.75 i nr.82), granatów dymnych oraz granatów zapalających (nr.73 i &#8222;koktajli Mołotowa&#8221;) - stosowanych z powodzeniem jako broń przeciwpancerna.


MIOTACZ PRZECIWPANCERNY &#8222;PROJECTOR, INFANTRY, ANTI &#8211; TANK Mk.1&#8221;:
Miotacz ppanc. cechuje:
***prostota budowy, zezwalająca na łatwe rozkładanie, składanie oraz ładowanie miotacza
***duża siła przebijania; ppanc. granat kruszący przebija pancerz grubości do 100 mm.
***niewielka odległość strzału, dochodząca do 115 jardów (ok. 105 m.) przy zwalczaniu broni pancernej
***dość duża odległość strzału dochodząca do 350 jardów (ok. 319 m.) przy robieniu wyłomów w ścianach budynków
***mały odrzut, który pozwala na strzelanie z ramienia, umożliwiając przez to dokładne celowanie
***duża ruchliwość dzięki małej wadze (32 funty) i małym wymiarom, co pozwala na obsługę PIAT-a przez jednego strzelca.
Działanie miotacza ppanc. Mk.1 polega na tym, że lufę zastępuje tutaj ogon granatu, w którym znajduje się ładunek miotający. Granat odpalany jest przy pomocy iglicy, której trzon &#8211; po zwolnieniu z napięcia &#8211; wchodzi w otwór w ogonie granatu i powoduje jego odpalenie i wyrzucenie na odległość. Po odpaleniu trzon zamkowy cofa się pod wpływem odrzutu i osłabiając odrzut, napina ponownie sprężynę powrotną.
Miotacz jest obsługiwany przez 2 strzelców: jeden przenosi i obsługuje miotacz (celowniczy), a drugi przenosi 6 granatów w 2 noszakach (amunicyjny).
Użycie miotacza PIAT Mk.1:
***PIAT jako broń krótkiego zasięgu musi działać przez zaskoczenie, z ukrytych i dobrze zamaskowanych stanowisk i powinien wysuwać się na stanowisko w ostatniej chwili, tuż przed oddaniem strzału &#8211; zezwala na to poręczność broni.
***Ogień powinno się rozpoczynać od 100 jardów celując w środek czołga.
***Należy pamiętać, że przy zwalczaniu czołgów ciężkich typu Pz.Kw VI miotacz daje przebicie tylko boków i tyłu wieży oraz górnych części pancerza bocznego.
***Wybierać stanowiska pozwalające strzelać z postawy stojącej, gdyż w postawie leżącej trudno jest wodzić miotaczem za szybko poruszającym się czołgiem (przy biegu bocznym).
***Strzelanie z wolnej ręki jest niewskazane ze względu na trudność utrzymania broni podczas odpalania, albowiem suwadło łącznie z trzonem, pod wpływem silnej sprężyny, szybko posuwają się do przodu i &#8211; zanim nastąpi odpalenie &#8211; powodują zachwianie równowagi broni.
***Najlepsze stanowiska są w szczelinach przeciwpancernych, a także w piwnicach i na piętrach budynków.
***PIAT jest bardzo skuteczną bronią w walkach ulicznych, gdyż jego granat posiada dużą siłę burzącą i na odległościach do 350 jardów wybija wyłomy w ścianach budynków.
CZĘŚCI SKŁADOWE MIOTACZA: *komora zamkowa *trzon wraz z wodzidłem trzonu zamkowego *iglica *suwadło *sprężyna napinająca *żerdź napinająca wraz z pochwą *mechanizm spustowy z uchwytem i kabłąkiem *łożysko dla granatu *podstawa *muszka z podstawą *celownik-poziomica z podstawą *kolba *nakładka brezentowa *bączki przednie i tylne wraz z pasami nośnymi *korek z łańcuszkiem.
GRANAT KRUSZĄCY &#8222;Bomb H.E./A.T.&#8221;: *skorupa z wkładką stożkową *ładunek kruszący *zapalnik z zespołem pobudzającym *ogon z osadą i brzechwami *ładunek miotający *waga granatu 2,5 funta (ok. 1,2 kg.)
NOSZAKI: granaty są pakowane w noszaki po 3 sztuki. Noszak składa się z 3 tekturowych cylindrów,
które są połączone ze sobą za pomocą stalowych klamer i posiadają uchwyt z taśmy parcianej. Każdy cylinder jest zamknięty z obu końców metalową przykrywką; przykrywki te są utrzymywane taśmą parcianą. Ciężar noszaka pustego 6,5, a z granatami 14 funtów (odpowiednio 2,9 i 6,4 kg).
Hit first. Hit hard. Keep on hitting.
Awatar użytkownika
Schrek
Posty: 4381
Rejestracja: ndz 10 paź, 2004 7:46 pm
Lokalizacja: W drodze...

Post autor: Schrek »

Michale zestawienie jest twojej produkcji czy juz tak było w źródle?


Schrek
Będziesz draniu tak długo bił butami w ziemie,
aż ci koniec pikelhaubu z ziemi będzie sterczał
Awatar użytkownika
Mike
Marszałek
Posty: 12007
Rejestracja: ndz 10 paź, 2004 10:29 pm
Lokalizacja: Poznañ

Post autor: Mike »

To są fragmenty, jak już pisałem. Pisownia zachowana oryginalna, układ tekstu opracowany nie przeze mnie. Jak sądzę oryginał dopasowano do strony wordowskiej.

MUSZTRA

ODSTĘP: jest to przestrzeń między dwoma strzelcami stojącymi obok siebie .
ODLEGŁOŚĆ: jest to przestrzeń między dwoma strzelcami stojącymi jeden za drugim.
RÓWNANIE: jest to wyrównanie do linii dwóch strzelców stojących obok siebie .
KRYCIE: jest to wyrównanie dwóch strzelców stojących jeden za drugim w równej linii.

DRUŻYNA
Drużyna strzelecka może występować w szykach do zbiórki: SZEREG i DWUSZEREG oraz do marszu: RZĄD i DWÓJKI (kolumna dwójkowa &#8211; przyp.). Niemniej jednak zasadniczymi szykami są:
  • jako szyk zbiórki DWUSZEREG,
  • jako szyk do marszu DWÓJKI.
SZEREG &#8211; jest to ustawienie strzelców jeden obok drugiego, w ODSTĘPACH na długość wyciągniętego ramienia, frontem za dowódcą drużyny (w ODLEGŁOŚCI 3 kroki za nim) lub w nakazanym kierunku, w kolejności:
  • zastępca dowódcy na prawym skrzydle,
  • w lewo od niego celowniczy RKM,
  • dalej amunicyjni (lub amunicyjny) RKM oraz pozostali strzelcy.
DWUSZEREG &#8211; jest to ustawienie strzelców jeden obok drugiego w dwóch szeregach, w ODSTĘPACH i ODLEGŁOŚCIACH na długość wyciągniętego ramienia, frontem jw., przy czym na prawym skrzydle stoją:
  • celowniczy RKM,
  • za nim zastępca dowódcy,
  • w lewo od nich amunicyjni RKM (jeśli amunicyjny jest jeden to stoi w drugim szeregu),
  • a dalej pozostali strzelcy.
RZĄD &#8211; jest to ustawienie strzelców do marszu jeden za drugim, w ODLEGŁOŚCIACH na długość wyciągniętego ramienia, w kolejności:
  • zastępca dowódcy,
  • celowniczy RKM,
  • amunicyjni,
  • a dalej pozostali strzelcy.
DWÓJKI &#8211; jest to ustawienie strzelców do marszu w dwóch rzędach, w ODSTĘPACH i ODLEGŁOŚCIACH jw., przy czym w pierwszej dwójce stoją zastępca dowódcy po prawej (jest to tzw. KIERUNKOWY), a celowniczy RKM po lewej stronie, za nimi amunicyjni, a dalej pozostali strzelcy.

SPRAWIANIE SZYKÓW W DRUŻYNIE:
  • DRUŻYNA W SZEREGU (DWUSZEREGU) &#8211; ZBIÓRKA!
  • DRUŻYNA W RZĘDZIE (DWÓJKACH) &#8211; ZBIÓRKA!
  • DRUŻYNA W MARSZU W RZĘDZIE (DWÓJKACH) &#8211; ZBIÓRKA!
  • DRUŻYNA W PRAWO &#8211; ZWROT ! - formowanie RZĘDU z SZEREGU oraz DWÓJEK z DWUSZEREGU
  • DRUŻYNA. W LEWO &#8211; ZWROT! &#8211; formowanie SZEREGU (DWUSZEREGU) z kolumny marszowej .
  • DRUŻYNA DO DWÓCH &#8211; ODLICZ!
    W DWÓJKI W PRAWO &#8211; ZWROT! &#8211; formowanie kolumny do marszu z SZEREGU, przy czym &#8222;jedynki&#8221; wykonują zwrot w prawo, a &#8222;dwójki&#8221; wykonują na prawej pięcie część zwrotu w prawo, po czym lewą nogą zaskakują na lewą stronę &#8222;jedynek&#8221;.
  • DRUŻYNA W SZEREG W LEWO &#8211; FRONT! &#8211; formowanie SZEREGU z kolumny marszowej, przy czym &#8222;dwójki&#8221; wykonują zwrot w lewo, a &#8222;jedynki&#8221; na lewej pięcie część zwrotu w lewo, po czym prawą nogą zaskakują na prawą stronę &#8222;dwójek&#8221;.
  • DRUŻYNA &#8211; ROZEJŚĆ SIĘ ! lub DRUŻYNA... W TYŁ &#8211; ROZEJŚĆ SIĘ (itp.) &#8211; wykonujemy z marszu i w miejscu. Strzelcy występują natychmiast z szyku w dowolnym kierunku.
  • DRUŻYNA ZA MNĄ &#8211; MARSZ!
  • DRUŻYNA ROJEM &#8211; MARSZ! &#8211; nieregularne rozsypanie drużyny w szerz i w głąb, umożliwiające każdemu strzelcowi najłatwiejsze wykorzystanie terenu, przy jednoczesnym zachowaniu względnie dużej zwartości drużyny jako całości.
  • DRUŻYNA &#8211; W TYRALJERKĘ! &#8211; drużyna sprawia TYRALJERKĘ przez rozsypanie się strzelców wszerz, w prawo i w lewo, w odstępach 5 kroków (jeżeli dowódca nie zarządzi inaczej), ok. 15 kroków za dowódcą. TYRALJERKĘ można sprawiać w miejscu i w marszu. Jeśli warunki terenowe są dogodne do ukrycia, TYRALJERKA nie musi być wyrównana w linię.
  • ODTRĄBIONO! &#8211; jest to komenda poprzedzana komendą SPOCZNIJ, stosowana w marszu.
    W marszu na ODTRĄBIONO obowiązuje nadal RÓWNY KROK, lecz można zezwolić strzelcom na przyjęcie dowolnego kroku. Dozwolona jest swobodna postawa, rozmawianie i śpiew oraz palenie tytoniu (jeśli nie zakazano tego ze względów bojowych). Strzelcy mogą samodzielnie przekładać broń w różne położenia oraz na drugie ramię, a także nosić karabiny zawieszone pasem na szyi. Dalsze udogodnienia (rozpięcie kołnierzy, zdejmowanie hełmów itp.) są dopuszczalne tylko na osobny rozkaz dowódcy. Powrót do poprzedniego stanu oddziału następuje na komendę RÓWNY KROK; przedtem jednak powinien dowódca zarządzić uporządkowanie ubioru i oporządzenia.
PLUTON:
Zasadniczym szykiem zbiórki plutonu jest TRÓJSZEREG, a zasadniczym szykiem marszowym są TRÓJKI (KOLUMNA TRÓJKOWA). Dodatkowo pluton może występować w DWUSZEREGU i DWÓJKACH .

SPRAWIANIE SZYKÓW W PLUTONIE:
  • PLUTON W TRÓJSZEREGU &#8211; ZBIÓRKA! &#8211; w pierwszym szeregu ustawia się pierwsza drużyna, a pozostałe dwie, w drugim i trzecim szeregu kryjąc na pierwszą drużynę. Podoficer obserwator ustawia się na lewym skrzydle 1 drużyny, zaś na lewo od niego staje zastępca dowódcy plutonu i goniec z rowerem; w drugim szeregu staje obsługa moździerza, a w trzecim obsługa miotacza ppanc.
    Kierowca wraz ze strzelcem obserwatorem i samochodem stają w lewo od plutonu (jeżeli pluton będzie później maszerował, to samochód ustawiany jest przodem do kierunku marszu).
  • PLUTON W PRAWO &#8211; ZWROT! &#8211; pluton uformowany w TRÓJSZEREG wykonawszy tą komendę uformuje kolumnę do marszu czyli TRÓJKI. Powrót do szyku zbiórki następuje na komendę W LEWO &#8211; ZWROT!
  • Pozostałe komendy jak w przypadku drużyny.
Ostatnio zmieniony czw 04 paź, 2007 12:17 am przez Mike, łącznie zmieniany 1 raz.
Hit first. Hit hard. Keep on hitting.
10thDragoon
Posty: 15
Rejestracja: ndz 29 lip, 2007 4:07 pm
Lokalizacja: Edinburgh

Post autor: 10thDragoon »

Mike can you translate this into English please, thanks, Drew.
Mike pisze:To s± fragmenty, jak ju¿ pisa³em. Pisownia zachowana oryginalna, uk³ad tekstu opracowany nie przeze mnie. Jak s±dzê orygina³ dopasowano do strony wordowskiej.

MUSZTRA

ODSTÊP: jest to przestrzeñ miêdzy dwoma strzelcami stoj±cymi obok siebie .
ODLEG£O¦Æ: jest to przestrzeñ miêdzy dwoma strzelcami stoj±cymi jeden za drugim.
RÓWNANIE: jest to wyrównanie do linii dwóch strzelców stoj±cych obok siebie .
KRYCIE: jest to wyrównanie dwóch strzelców stoj±cych jeden za drugim w równej linii.

DRU¯YNA
Dru¿yna strzelecka mo¿e wystêpowaæ w szykach do zbiórki: SZEREG i DWUSZEREG oraz do marszu: RZ¡D i DWÓJKI (kolumna dwójkowa - przyp.). Niemniej jednak zasadniczymi szykami s±:
  • jako szyk zbiórki DWUSZEREG,
  • jako szyk do marszu DWÓJKI.
SZEREG - jest to ustawienie strzelców jeden obok drugiego, w ODSTÊPACH na d³ugo¶æ wyci±gniêtego ramienia, frontem za dowódc± dru¿yny (w ODLEG£O¦CI 3 kroki za nim) lub w nakazanym kierunku, w kolejno¶ci:
  • zastêpca dowódcy na prawym skrzydle,
  • w lewo od niego celowniczy RKM,
  • dalej amunicyjni (lub amunicyjny) RKM oraz pozostali strzelcy.
DWUSZEREG - jest to ustawienie strzelców jeden obok drugiego w dwóch szeregach, w ODSTÊPACH i ODLEG£O¦CIACH na d³ugo¶æ wyci±gniêtego ramienia, frontem jw., przy czym na prawym skrzydle stoj±:
  • celowniczy RKM,
  • za nim zastêpca dowódcy,
  • w lewo od nich amunicyjni RKM (je¶li amunicyjny jest jeden to stoi w drugim szeregu),
  • a dalej pozostali strzelcy.
RZ¡D - jest to ustawienie strzelców do marszu jeden za drugim, w ODLEG£O¦CIACH na d³ugo¶æ wyci±gniêtego ramienia, w kolejno¶ci:
  • zastêpca dowódcy,
  • celowniczy RKM,
  • amunicyjni,
  • a dalej pozostali strzelcy.
DWÓJKI - jest to ustawienie strzelców do marszu w dwóch rzêdach, w ODSTÊPACH i ODLEG£O¦CIACH jw., przy czym w pierwszej dwójce stoj± zastêpca dowódcy po prawej (jest to tzw. KIERUNKOWY), a celowniczy RKM po lewej stronie, za nimi amunicyjni, a dalej pozostali strzelcy.

SPRAWIANIE SZYKÓW W DRU¯YNIE:
  • DRU¯YNA W SZEREGU (DWUSZEREGU) - ZBIÓRKA!
  • DRU¯YNA W RZÊDZIE (DWÓJKACH) - ZBIÓRKA!
  • DRU¯YNA W MARSZU W RZÊDZIE (DWÓJKACH) - ZBIÓRKA!
  • DRU¯YNA W PRAWO - ZWROT ! - formowanie RZÊDU z SZEREGU oraz DWÓJEK z DWUSZEREGU
  • DRU¯YNA. W LEWO - ZWROT! - formowanie SZEREGU (DWUSZEREGU) z kolumny marszowej .
  • DRU¯YNA DO DWÓCH - ODLICZ!
    W DWÓJKI W PRAWO - ZWROT! - formowanie kolumny do marszu z SZEREGU, przy czym "jedynki" wykonuj± zwrot w prawo, a "dwójki" wykonuj± na prawej piêcie czê¶æ zwrotu w prawo, po czym lew± nog± zaskakuj± na lew± stronê "jedynek".
  • DRU¯YNA W SZEREG W LEWO - FRONT! - formowanie SZEREGU z kolumny marszowej, przy czym "dwójki" wykonuj± zwrot w lewo, a "jedynki" na lewej piêcie czê¶æ zwrotu w lewo, po czym praw± nog± zaskakuj± na praw± stronê "dwójek".
  • DRU¯YNA - ROZEJ¦Æ SIÊ ! lub DRU¯YNA... W TY£ - ROZEJ¦Æ SIÊ (itp.) - wykonujemy z marszu i w miejscu. Strzelcy wystêpuj± natychmiast z szyku w dowolnym kierunku.
  • DRU¯YNA ZA MN¡ - MARSZ!
  • DRU¯YNA ROJEM - MARSZ! - nieregularne rozsypanie dru¿yny w szerz i w g³±b, umo¿liwiaj±ce ka¿demu strzelcowi naj³atwiejsze wykorzystanie terenu, przy jednoczesnym zachowaniu wzglêdnie du¿ej zwarto¶ci dru¿yny jako ca³o¶ci.
  • DRU¯YNA - W TYRALJERKÊ! - dru¿yna sprawia TYRALJERKÊ przez rozsypanie siê strzelców wszerz, w prawo i w lewo, w odstêpach 5 kroków (je¿eli dowódca nie zarz±dzi inaczej), ok. 15 kroków za dowódc±. TYRALJERKÊ mo¿na sprawiaæ w miejscu i w marszu. Je¶li warunki terenowe s± dogodne do ukrycia, TYRALJERKA nie musi byæ wyrównana w liniê.
  • ODTR¡BIONO! - jest to komenda poprzedzana komend± SPOCZNIJ, stosowana w marszu.
    W marszu na ODTR¡BIONO obowi±zuje nadal RÓWNY KROK, lecz mo¿na zezwoliæ strzelcom na przyjêcie dowolnego kroku. Dozwolona jest swobodna postawa, rozmawianie i ¶piew oraz palenie tytoniu (je¶li nie zakazano tego ze wzglêdów bojowych). Strzelcy mog± samodzielnie przek³adaæ broñ w ró¿ne po³o¿enia oraz na drugie ramiê, a tak¿e nosiæ karabiny zawieszone pasem na szyi. Dalsze udogodnienia (rozpiêcie ko³nierzy, zdejmowanie he³mów itp.) s± dopuszczalne tylko na osobny rozkaz dowódcy. Powrót do poprzedniego stanu oddzia³u nastêpuje na komendê RÓWNY KROK; przedtem jednak powinien dowódca zarz±dziæ uporz±dkowanie ubioru i oporz±dzenia.
PLUTON:
Zasadniczym szykiem zbiórki plutonu jest TRÓJSZEREG, a zasadniczym szykiem marszowym s± TRÓJKI (KOLUMNA TRÓJKOWA). Dodatkowo pluton mo¿e wystêpowaæ w DWUSZEREGU i DWÓJKACH .

SPRAWIANIE SZYKÓW W PLUTONIE:
  • PLUTON W TRÓJSZEREGU - ZBIÓRKA! - w pierwszym szeregu ustawia siê pierwsza dru¿yna, a pozosta³e dwie, w drugim i trzecim szeregu kryj±c na pierwsz± dru¿ynê. Podoficer obserwator ustawia siê na lewym skrzydle 1 dru¿yny, za¶ na lewo od niego staje zastêpca dowódcy plutonu i goniec z rowerem; w drugim szeregu staje obs³uga mo¼dzierza, a w trzecim obs³uga miotacza ppanc.
    Kierowca wraz ze strzelcem obserwatorem i samochodem staj± w lewo od plutonu (je¿eli pluton bêdzie pó¼niej maszerowa³, to samochód ustawiany jest przodem do kierunku marszu).
  • PLUTON W PRAWO - ZWROT! - pluton uformowany w TRÓJSZEREG wykonawszy t± komendê uformuje kolumnê do marszu czyli TRÓJKI. Powrót do szyku zbiórki nastêpuje na komendê W LEWO - ZWROT!
  • Pozosta³e komendy jak w przypadku dru¿yny.
Ostatnio zmieniony pt 05 paź, 2007 12:21 pm przez 10thDragoon, łącznie zmieniany 1 raz.
Awatar użytkownika
Mike
Marszałek
Posty: 12007
Rejestracja: ndz 10 paź, 2004 10:29 pm
Lokalizacja: Poznañ

Post autor: Mike »

Tak jest, panie poruczniku!

Give me few days, please.
Hit first. Hit hard. Keep on hitting.
10thDragoon
Posty: 15
Rejestracja: ndz 29 lip, 2007 4:07 pm
Lokalizacja: Edinburgh

Post autor: 10thDragoon »

Bez problemu, panie kapralu.
Dziekuje bardzo.
Awatar użytkownika
Kondor
Posty: 837
Rejestracja: ndz 17 paź, 2004 1:01 pm
Lokalizacja: Poznañ
Kontakt:

Post autor: Kondor »

Mike, If You don't have time I could do it.
Michale jezeli nie masz czasu ja bede mogl to zrobic.
"Call you a gun? Don't make me grin.
You're just a bloated piece of pipe."
Awatar użytkownika
Mike
Marszałek
Posty: 12007
Rejestracja: ndz 10 paź, 2004 10:29 pm
Lokalizacja: Poznañ

Post autor: Mike »

Allright, let it be punishment for talking too much ;-)
Dobrze, niech będzie to kara za gadanie zbyt dużo.
Hit first. Hit hard. Keep on hitting.
Awatar użytkownika
Kondor
Posty: 837
Rejestracja: ndz 17 paź, 2004 1:01 pm
Lokalizacja: Poznañ
Kontakt:

Post autor: Kondor »

I'm talking TOO much?! ;-)
Ja gadam ZA duzo? ;-)

Ok, I'll do it at Sunday and post it at English part of forum.
Ok, przetlumacze w niedziele i zamieszcze na Angielskojezycznej czesci forum.
"Call you a gun? Don't make me grin.
You're just a bloated piece of pipe."
ODPOWIEDZ