Część opisów pochodzi ze storny Bolasa oraz z www.iirp.prv.pl
• Pasy. Wśród szeregowców używane były pasy skórzane jedno trzpieniowe wz. 31 lub wz. 36. Pas skórzany wz. 31 wykonany ze skóry blankowej barwy naturalnej był zapinany na jedno trzpieniową sprzączkę. Razem ze sprzączką przyszyta była na stałe skórzana przesuwka, a na pas nałożona druga, luźna. Pas wykonany był w dwóch rozmiarach o długości 110 i 120 cm, szerokości 4,5 cm. Przy końcu pas 8 okrągłych otworów, ostatni w odległości 10 cm od zakończenia pasa. Pas powojenny wz.52 jest niemal identyczny z modelem przedwojennym wz.31 najczęściej posiada sygnaturę wytwórcy w okolicach klamry. Oficerowie nosili pasy wz.36, być może starsi oficerowie dywizjonu donaszali jeszcze pasy oficerskie wz.24
• Ładownice. W dywizjonie używano standardowych ładownic skórzanych, trój komorowych do amunicji systemu mausera. Celowniczowie rkm nosili prawdopodobnie dwu komorowe brezentowe ładownice na trzy magazynki do rkm Browning każda. Amunicyjni sekcji rkm posiadali prawdopodobnie także dodatkową pudełkową ładownice mieszczącą pięć magazynków do rkm.
Łopatka piechoty wraz z ramką. Łopatkę piechoty wykonano z blachy stalowej grubości około 2-3 mm o wymiarach 15 x 20 cm. Łopatka miała po jednej stronie przynitowany, stalowy uchwyt na trzonek, z drugiej "użytkowej" strony lekko ścięta "w szpic". Długość całej łopatki i trzonka wynosiła około 65-68 cm. Do noszenia łopatki piechoty służył skórzany, ramkowy pokrowiec. Na dole pokrowiec miał przynitowane paski skórzane, krótki z klamerką, dłuższy z otworami przy końcu. Góra pokrowca miała również skórzany pasek z klamerką do przypinania na pasie głównym. Charakterystyczne jest to że saperka posiada pięć nitów.
• Chlebak. (Szeregowcy) Nie udało się ustalić z cała pewnością jakich typów chlebków używano w dywizjonie prawdopodobnie używano nowych wz. 33 ale mogły być również w użytku chlebaki starego wz. 25. Chlebak wykonany był z tkaniny lnianej, miał u góry trzy klamerki z metalowymi hakami (boczne klamerki miały nad hakami metalowe oczka), przymocowanymi do chlebaka na 3 brezentowych paskach. Haki służyły do podwieszania na pasie głównym, natomiast do oczek przypinano za pomocą karabińczyków brezentowy pasek nośny. W środku chlebaka naszyto na tylnej ścianie dwie kieszenie. Chlebak wz.25 noszono na pasie głównym lub na długim przypinanym pasku nośnym. Pasek nośny wykonany z brezentu miał regulowaną długość i zakończony był metalowymi karabińczykami. Karabińczyki zakładano na metalowe oczka przymocowane u góry chlebaka przy końcach. Obok wszyć metalowych oczek, od środka były przynitowane na krótkich pasach metalowe haki do zawieszania chlebaka na pasie głównym. Chlebak posiada wewnętrzną przegrodę.
• Gogle. Na większości zdjęć widuje się żołnierzy w standartowych goglach typu łezki. Używali ich na pewno, oficerowie, kierowcy i załogi motocykli, prawdopodobnie używały ich także załogi samochodów o otwartych szoferkach. Czy wydawano je wszystkim ułanom dywizjonu, nie udało się tego ustalić.
A teraz trochę praktyki:• Szelki kawaleryjskie - tutaj spraw jest o tyle ciekawa, że np. E.P Nowak podaje, że szelki kawaleryjskie dr otrzymał dopiero w Żółkwi podczas walk, jest to możliwe ale z kolei jak wytłumaczyć sprawę noszenia szelek przez ułanów z dyw. ppanc? Zachodzi jeszcze jedna sprawa jakie to mogły być szelki ale o tym poniżej.
\Ułan dyw. ppanc, zdjęcie jest interesujące o tyle, że mów kapral ma zamiast łopatki u pasa przytroczony czekanik (szkoda, że zasłonił go ręką).
Następnie zwróćcie uwagę na szelki, nie sa to raczej poslkie szelki wz. 31 jesli nie to jakie?
Austro - węgierskie? Niemiecki?
No i kabura co to on ma za ustrojstwo przy pasie?
J. Majka, Garnizon Rzeszów 1918-1939, Rzeszów 2005.
To samo zdjęcie tylko, że druga cześć, i znów u jednego pdf ta sam kabura?
J. Majka, Garnizon Rzeszów 1918-1939, Rzeszów 2005.