Musze przyznać, że wiele tych krzesełek szczególnie te drewniane są w zupełnie do dostania w Polsce i po lekki przeróbkach mogą całkiem spokojnie uchodzić za kochszeren no ale to na czasy kiedy będziemy robić sztab ;-)OxandBucks pisze:W czasie wojny nie wszyscy siedzą w zabłoconym okopie czy ciasnym czołgu. A skoro można siedzieć, to najlepiej wygodnie. W tym tekście napiszemy na czym też siedzieli oficerowie i żołnierze brytyjscy i ich sojusznicy.
W XIX wieku w Imperium Brytyjskim nigdy nie zachodziło słońce, terytorim kontrolowane przez Koronę zajmowało dużą część globu. W zarządzaniu ważna rolę odgrywała też armia i jej oficerowie, wywodzący sie najczęściej z klasy wyższej. Pomimo oddelegowania do kolonii starali się oni zachować styl życia odzwierciedlający status społeczny. W tym celu powstała cała rodzina mebli i innych mniej lub bardziej potrzebnych przedmiotów które można było złozyć, lub rozłożyć na małe elementy a następnie załadować do ładowni okrętu, na muła, słonia czy też wręczyć tragarzowi. W skład tzw campaign furniture wchodziły biurka, komody, łóżka, stoły, stoliki, lustra, toalety, kuchnie i wreszcie krzesła i przedmioty które miały umożliwić odpoczynek pomiędzy zdobywaniem kolejnych ziem, odkryciami, czy też tępieniu takiego czy innego powstania ludnosci tubylczej. W okresie XX wiecznych wojen bynajmniej nie zmieniono przyzwyczajeń i rozmaite meble składane trafiły w czasie pierwszej wojny do wypalonych ruin na zapleczu frontu zachodniego, a w okresie drugiej na piaski Afryki, skały Włoch, czy do winnic Francji (a wręcz po zmotoryzowaniu armii brytyjskiej można było mebli zabierać więcej, czy to w ciężarówce, czy też na pojeździe pancernym). Krzesła składane trafiały do kwater na tyłach, na lotniska polowe, do punktów łączności i obserwacyjnych, do sztabów, biur, szpitali, czy też były rozstawiane choć na chwilę przy pojeździe, dając namiastkę powrotu do cywilizacji i chwilę wytchnienia w czasie przerwy na herbatę.
Brytyjskie meble polowe używano też, poza krajami ex-imperium, i w Wojsku Polskim formowanym na Bliskim Wschodzie i w Wielkiej Brytanii. Meble polowe określane są jako Campaign Furniture, choć w katalogu Army&Navy (spółdzielni wojskowej dla wojskowych i ich rodzin) z 1939/40 roku mamy też i krzesła nzwane jako deck chair, croquet, czy campfire chair, choć są identyczne z tymi jakie widać na zdjęciach z okresu II wojny.
Poniżej krótko o podstawowych konstrukcjach krzeseł, zaś w galeri mamy ich zdjęcia, zarówno współczesne, jak archiwalne.
Podstawowe odmiany krzeseł
Krzesła całe z drewna używane głównie w sztabach polowych – siedzenie składane do gory, w użyciu były też identycznie składane modele cywilne. Występują na zdjęciach z II wojny, na wszystkich frontach.
Konstrukcja jak wyżej, czyli siedzenie składane do gory, jednak siedzenia z materiału, lub drewna obitego materiałem. Mają dodane niepełne podłokietniki z boków, dominują na zdjęciach z I wojny (w tym i u Amerykanów, okres wojny secesyjnej i pierwszej światowej)
Krzesła (fotele) i stołki z rama typu X drewniane, siedzenie (stołki), lub siedzenie i oparcie z materiału. Łatwo składane. Też częste na zdjęciach ze sztabów i kwater. Mają podłokietniki, ze szczebelkami lub bez. Widać je też i u Kanadyjczyków.
Krzesła metalowo-drewniane, rama metalowa typu X, siedzenie z materiału. Przed złożeniem wymagany jest demontaż siedzenia. Popularne w zestawach oficerskich.
Krzesło (a właściwie fotel) typu Rhourkee. Demontowane, nie zaś składane. Nazwa pochodzi od miejscowosci indyjskiej. W okresie II wojny głównie używane w Afryce i Włoszech.
Ostatnia wersja to krzesło całkowicie z aluminium, rama typu X, siedzenie demontowane. Wprowadzone po, lub w końcowce wojny. Określane też jako Landrover Chair.
Krzesła z ramą całkowicie ze stali (składane, typu X ) z, jak i bez oparć, mamy już w katalogu z 1939, jednak na zdjęciach z wojny ich nie spotkaliśmy.
Produkcja i oznakowanie
Wiele mebli polowych nie ma oznaczeń producenta ani też dat. Jako iż były kupowane przez oficerów prywatnie to też nie było konieczności ich znaczenia, jako iż produkcja mogła być od lokalnych wytwórców w różnych krajach imperium. Na części występują nazwy producenta, podpisy użytkowników, bywają daty oraz znaki odbioru. Wg katalogu 1939/40 meble były produkowane w różnych odmianach, różniących sie użytymi materiałami, np specjalnie impregnowane do użycia w gorącym i wilgotnym klimacie kolonialnym. Ponieważ producentów było wielu, to i poszczególne sztuki różnią sie często pomiędz sobą. Różne są też materiały jakich używano: brezent może byc biały, naturalnego koloru, piaskowy, czy też dominujący seledynowy, na zdjęciach drugowojennych z Afryki widać też i typowo cywilne krzesła z materiałem w kolorowe paski, a mimo to w wojsku używane. Krzesła jakie możemy teraz spotkać mogły mieć wymieniony materiał już po II wojnie.
Meble polowe, czy szerzej wojskowe, poza aspektem kolekcjonerskim czy też ich przydatnością na dioramach rekonstruktorów mają też i nadal funkcje użytkowe (np. jeden z wzorów krzeseł używamy na codzień).
Chociaż taki zestaw stolik i ze dwa krzesła to by się przydał.